όταν σκέφτεσαι τη χώρα σου

βλέπεις πλεξούδες κι ένα ματογυάλι˙ ένα γέρικο ματωμένο σκυλί

έναν χώρο με δυο ανθρώπους χωρίς δόντια στο κρεβάτι

σκούρα σύκα στην άμμο˙ ένα δρόμο, λεύκες

σπίτι, μπλε, σύννεφα

καλάμι˙ ένα τηλέφωνο

βλέπεις;

όταν σκέφτεσαι τη χώρα σου

βλέπεις

πρέπει να ‘μαστε δυνατοί

εντόσθια γεμάτα κρατήρες και μύγες

το βουνό είναι ένα σφαγείο δίχως τοίχους

πάνω απ’ τους χίλιους λόφους του Νετάλ[1]

οι γροθιές των πολεμιστών σα φλάμπουρα

φυλακισμένοι κείτονται στην λάσπη˙ βλέπεις

ορυχεία που από μέσα τους ξεχύνονται οι σκλάβοι˙ η βροχή

κροταλίζει ψηλά σαν σπίθες ενάντια στο βράδυ

ανάμεσα στις καλαμιές σάπισε ο σκελετός του νάνου.

Μετάφραση: Νάντια Πούλου

---

[1] Επαρχία της Νότιας Αφρικής

Λίγα λόγια για τον ποιητή

Από τους πιο γνωστούς Νοτιοαφρικανούς ποιητές και πεζογράφους. Τη δεκαετία του ’60 αυτοεξορίστηκε στο Παρίσι, όταν του απαγορεύτηκε η είσοδος στη χώρα, εξαιτίας του γάμου του με μια Βιετναμέζα. Από εκεί πολέμησε ενεργά το απαρτχάιντ. Γράφει στα Αφρικάανς και τα Αγγλικά.