Δεν συμβαίνει μόνο στο Βέλγιο κάποια ποιήματα να σκαρφαλώνουν ενίοτε στους τοίχους, όπως έγινε με το πανέμορφο «γιορτάσι της λύπης» του G. Gils, το οποίο οι περαστικοί μπορούν να διαβάσουν σ” έναν δρόμο της Αμβέρσας. Στη φοιτητούπολη Λάιντεν (Leiden) της Ολλανδίας όμως, πάνω από 100 ποιήματα απ” όλες τις χώρες και τις γλώσσες του κόσμου, μετατρέπουν αναπάντεχα τον περιπατητή σε πραγματικό αναγνώστη του εξωτερικού χώρου.

Όλα ξεκίνησαν τον 1992, όταν δύο κάτοικοι της πόλης με καλλιτεχνικές ανησυχίες συνέλαβαν την ιδέα της δημοσίευσης -ή καλύτερα απεικόνισης- των ποιημάτων με αυτόν τον τρόπο.  Την ίδια χρονιά, ένα ποίημα της Μαρίνα Τσβετάγιεβα αναρτήθηκε στο νούμερο 1 της οδού Nieuwsteeg. Έκτοτε και κάθε μήνα μέχρι το 2000, ένα ακόμα ποίημα έβρισκε τη θέση του σε κάποιο κτίριο της πόλης.

Από τον Βερλαίν μέχρι τον Λάνγκστον Χιουζ κι από την Ίνγκριντ Γιόνκερ μέχρι τον δικό μας Καβάφη (βλ. φωτογραφία), δεκάδες ποιητές και ποιήτριες βρήκαν τη δικιά τους θέση στην καθημερινότητα της πόλης. Εδώ μπορείτε να δείτε μια συνολική λίστα όλων των ποιημάτων και της τοποθεσίας στην οποία βρίσκονται, μαζί με φωτογραφίες και μεταφράσεις στα Ολλανδικά και Αγγλικά.

Ακόμα και σήμερα στίχοι σε διαφορετικά αλφάβητα ξεπηδούν στους τοίχους του Λάιντεν, μια και το 2010 αποφασίστηκε η συνέχεια της συγκεκριμένης πρωτοβουλίας, η οποία απέδειξε για άλλη μια φορά ότι στις Κάτω Χώρες η ποίηση δεν περιχαρακώνεται σε ακαδημαϊκούς πομφόλυγες αλλά  τολμά να βγει στο δρόμο για να συναντήσει τους αναγνώστες της.

Υ.Γ. Προσέξτε στην φωτογραφία την διόρθωση στον τέταρτο από το τέλος στίχο του ποιήματος του Καβάφη και απολαύστε την χαριτωμένα ποιητική επιλογή του διορθωτή για μια ξέμπαρκη λέξη (την οποία όμως παίζουν μια χαρά οι φίλες της), αντί μιας προβλέψιμης λύσης-blanco.