Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια χώρα που την έλεγαν Ολλανδία. Σ” αυτή τη χώρα οι άνθρωποι ήθελαν τα βιβλία να μπορούνε να διαβάζονται κι από εκείνους που δεν μπορούσαν να δουν τα γράμματα ή να γυρίσουν τις σελίδες. Γι” αυτό και από χρόνια είχαν δημιουργηθεί σχετικές βιβλιοθήκες με τεράστιους καταλόγους βιβλίων ηχογραφημένων ή τυπωμένων σύμφωνα με το σύστημα Μπράιγ. Αλλά και στα βιβλιοπωλεία, μπορούσε κανείς να αγοράσει ηχογραφημένα βιβλία, πολύ πριν η σχετική μόδα δειλά-δειλά κι εξαιρετικά περιορισμένα ξεπροβάλλει και στην άλλη χώρα που την έλεγαν Ελλάδα.

Πριν λίγο καιρό, με αφορμή τα 150 χρόνια του Μουλτατούλι, ο πρόεδρος του Εργατικού Κόμματος της Ολλανδίας και πρώην δήμαρχος του Άμστερνταμ Job Cohen, διάβασε το καλύτερο ολλανδικό μυθιστόρημα, το περίφημο «Μαξ Χάβελααρ» για την έκδοσή του σε CD. Μετά τον Βέλγο αρχι-Ευρωπαίο Ρομπάι, άλλος ένας πολιτικός «αναμείχθηκε» με τα λογοτεχνικά δρώμενα. Κι έζησε αυτός καλά και οι πωλήσεις του Μαξ Χάβελααρ ακόμα καλύτερα.